Een vloek of een zegen
Het was moeilijk voor mij om dit artikel te schrijven, maar ik vind dat het tijd wordt dat iemand uitlegt hoe het is om introvert te zijn in de professionele wereld. Misschien, op een kleine manier, kan het anderen helpen om de dagelijkse strubbelingen van een introvert te begrijpen en te accepteren.
Onthulling. Ik gebruik generatieve AI-tools om me te helpen bij het schrijven. Van suggesties voor hoofdlijnen tot onderwerpen of subtiliteiten waar ik nog niet aan had gedacht.
Bekijk hier meer artikelen, posts en discussies over ondernemen, projectmanagement, Generatieve AI en Creatief Schrijven op Medium. Abonneer je op Medium als je dat nog niet hebt gedaan. Of volg me hier op Substack.
Een innerlijke wereld verkend
We investeren allemaal zoveel fysieke en mentale energie in ons dagelijks werk dat we aan het einde van de dag zo weinig over hebben voor onze passies, zoals het schrijven van deze blog. Hoe komt dat? In mijn geval misschien de zelfdiscipline van mijn militaire achtergrond bij de Royal Air Force. Maar ik denk dat het meer te maken heeft met mijn gebrek aan zelfvertrouwen en het feit dat ik extreem introvert ben.
De angst om te falen is echt en intens voor ons, en het uit zich in het stellen van hoge eisen aan ons professionele leven. We zijn teleurgesteld en gefrustreerd als anderen niet hun absolute best doen. Misschien hebben 'gewone' mensen wel gelijk dat ze zich minder zorgen maken, werken om te leven in plaats van leven om te werken. Ik kan er niet minder om geven of minder zorg besteden aan mijn werkgerelateerde taken, een concept dat zo vreemd aanvoelt voor hoe ik mijn beroep benader.
Fouten maken, zoals iedereen doet, verontrust en kwetst ons diep. We hebben nooit het gevoel dat we goed genoeg zijn in ons professionele leven; we zijn altijd op zoek naar bevestiging. Ik heb het gevoel dat dit beschreven kan worden als een vorm van het Imposter-syndroom, wat de laatste jaren een bekende uitdrukking is geworden; de Wikipedia-vermelding zegt:
Het impostorsyndroom, ook bekend als impostorfenomeen of impostorisme, is een psychologisch verschijnsel waarbij mensen twijfelen aan hun vaardigheden, talenten of prestaties en een aanhoudende geïnternaliseerde angst hebben om als fraudeur te worden ontmaskerd.
Impostorsyndroom. (2023, 5 september). In Wikipedia.
Het resultaat is een uitputting die elke week toeneemt. Minstens de helft van het weekend is nodig om bij te komen, om het de week erna allemaal opnieuw te doen. Klinkt dit je bekend in de oren? Dat is het leven van een introvert, vooral van een obsessief-compulsieve professional zoals ik mezelf ken.
De dichotomie van introversie en professionele obsessie
Het is een vreemde situatie. Aan de andere kant hebben we er een hekel aan om in het middelpunt van de belangstelling te staan. We doen belachelijk veel moeite om situaties te vermijden die ons ongemakkelijk of angstig maken. Maar in de professionele wereld staan we vaak in het middelpunt van veel situaties waarvan je zou denken dat we die koste wat het kost zouden moeten vermijden.
Hoe komt dat? Nou, dat hangt af van de leeftijd en de levenservaringen van het individu. Ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaringen schrijven, maar ik vermoed dat velen van ons een soortgelijke evolutie hebben doorgemaakt tijdens hun professionele leven.
Vanaf halverwege mijn tienerjaren tot ver in mijn twintiger jaren was ik pijnlijk verlegen, vooral voor meisjes. Ik kon er niet eens aan denken om met meisjes te praten voordat het koude zweet me uitbrak. Klinkt misschien schattig, maar van mijn kant was het in die tijd een constante herinnering aan wat ik zag als mijn tekortkomingen. Natuurlijk was dat niet zo, maar het voelde echt voor mij.
Naarmate ik ouder werd en meer levenservaringen opdeed, begon ik een sterke verdediging op te bouwen rond mijn breekbare ego. Ik ben luidruchtig en, op het eerste gezicht, extravert. Maar dat is allemaal nep; onderhuids ben ik nog net zo verlegen en introvert als ik altijd al was. Ik vermoed dat de meeste introverte mensen die later in hun leven in een professionele omgeving terechtkomen een soortgelijk traject hebben gevolgd. Hoewel ik dit aspect van mijn persoonlijkheid nooit bewust met een andere introvert heb besproken, dus ik veronderstel dat ik hier aan het gissen ben.
Een tijd lang kunnen we onszelf er zelfs van overtuigen dat we extravert zijn, openstaan voor kritiek en super zelfverzekerd zijn. Als we dit lang genoeg doen, wordt het een tweede natuur. We stralen elke minuut van de dag zelfvertrouwen en professionaliteit uit, tenminste in de werkomgeving. Terwijl we eigenlijk weg zouden willen rennen en een veilig hoekje zoeken om ons in te verstoppen.
De drang naar perfectie
En natuurlijk maken anderen altijd misbruik van ons; misschien kunnen ze door onze verdediging heen kijken en weten ze precies op welke knoppen ze moeten drukken. Ik weet niet waarom, misschien alleen omdat ze zien dat ze het kunnen; het is mogelijk dat ze niet eens bewust weten dat ze het doen. Maar omdat we zo professioneel zijn, kunnen we onszelf er niet van weerhouden om al onze tijd en energie opnieuw te investeren.
We kunnen er altijd op vertrouwen dat we er uiteindelijk uitkomen. We kunnen nooit toegeven dat we verslagen zijn en blijven doorgaan, waarbij we al onze energie steken in het oplossen van het probleem of de taak. Deze aanleg brengt ons af en toe in de problemen, maar we zijn zo toegewijd om dingen uit te zoeken dat we de neiging hebben om het grotere geheel uit het oog te verliezen. We worden ook vaak gedumpt met allemaal rotklussen die we moeten doen, helaas.
Persoonlijk kan ik slaap verliezen door een probleem. Midden in de nacht wakker worden met een nieuw idee of een nieuwe aanpak om te proberen. Als ik iets nieuws oplos, word ik beloond met het tevreden gevoel dat ik mijn werk goed heb gedaan. Niet dat we ooit enige erkenning krijgen voor onze toewijding en inspanningen. Omdat men er altijd op kan vertrouwen dat we bijna alles tot op de bodem uitzoeken, denk ik dat onze vaardigheden als vanzelfsprekend worden beschouwd.
Het tweesnijdende zwaard van management: Kritiek en lof in evenwicht brengen
Lof komt bijna niet voor, kritiek daarentegen wel. De enige kritiek die me raakt, is kritiek op mijn professionalisme of me lui noemen. Daar word ik gegarandeerd woedend van. Introversie kan de pot op. We streven ernaar om elke taak die ons wordt toegewezen zo perfect mogelijk uit te voeren. En als we daarin slagen, is dat alle beloning die we nodig hebben. Af en toe een bonus zou ook leuk zijn. 😉
De stilte omarmen
De grootste moeilijkheid waar we dagelijks mee te maken hebben, is het vinden van een balans tussen ons persoonlijk welzijn en onze professionele verplichtingen. Te gemakkelijk kan de professionele kant van het leven de overhand nemen en ons niets meer overlaten om van het leven te genieten. De ervaring heeft me geleerd om een stapje terug te doen en een beetje adem te halen. Het helpt enorm dat mijn levenspartner mijn werk geen invloed laat hebben op ons privéleven. De pauze van kantoor wordt afgedwongen en dat is precies wat ik nodig heb.
Andere technieken om introversie te beheersen zijn allemaal gebaseerd op zelfdiscipline. Ik zal bijvoorbeeld nooit naar mijn werkmail kijken vanaf het moment dat ik het kantoor verlaat tot het moment dat ik weer op kantoor ben. Het vinden van een afleiding voor onze professionele behoeften is een grote hulp; ik heb altijd schrijver willen worden en nu ben ik dat, misschien geen geweldige schrijver, maar toch een schrijver.
Sommigen vinden ontspanning in gamen, anderen in films en series, en weer anderen in muziek. Er zijn talloze manieren om te ontspannen en het professionele leven een paar uur achter je te laten. Het enige wat je nodig hebt is discipline en vastberadenheid om niet in de val van het werkverslaving te trappen. Fictie lezen is mijn favoriete ontsnapping, tot grote ergernis van mijn partner. Ik kan letterlijk uren leven in de werelden die ik in mijn hoofd creëer dankzij een goed boek.
Even afstand nemen van de dagelijkse sleur om na te denken en je energie te richten op iets wat er niets mee te maken heeft, is een goed advies voor introverte mensen, maar ook voor iedereen. Ja, wees trots op je werk, maar laat het niet honderd procent van je leven in beslag nemen. Want als je dood en begraven bent, wat helaas onvermijdelijk is, zal het niemand iets kunnen schelen hoe toegewijd je aan je werk bent.
Het leven is te kort, dus leef zolang het nog kan.
Laatste gedachten
Nou, dat was verreweg het moeilijkste artikel dat ik heb geschreven. Terwijl ik deze laatste woorden schrijf, ben ik nog steeds aan het debatteren of ik het wel of niet moet publiceren. Ik zal het morgen nog eens doorlezen en dan beslissen. Natuurlijk, als je dit leest, heb ik besloten om er toch mee door te gaan.
Zelfs als je niet introvert bent, hoop ik dat dit wat inzicht heeft gegeven in de dagelijkse worstelingen van degenen die dat wel zijn. Voor introverte mensen wordt het gemakkelijker naarmate je ouder wordt. Je verdediging wordt sterker totdat je het stadium bereikt waarin je zelfs half gelooft dat je niet introvert bent.
KodifyIT B.V. is een adviesbureau dat zich richt op bedrijven die te maken hebben gehad met een mislukt project of die zich bewust zijn van de mogelijke valkuilen en zoveel mogelijk risico's willen beperken tijdens het ontwikkelen van de eisen van een project. Wij streven ernaar problemen te voorkomen voordat ze tijd en geld kosten.
Ik bied mijn lezers mijn verontschuldigingen aan voor sommige spellingen die volgens u onjuist zijn. Ik ben geboren en getogen in het Verenigd Koninkrijk, en dit is de spelling waar ik me prettig bij voel(Grammarly is er in ieder geval blij mee).